Inhoud

Een vergrote milt is geen aandoening op zich maar duidt veelal op een onderliggende aandoening. Een milt is gemiddeld 10 centimeter groot, van een vergrote milt is sprake als die groter is dan 12 centimeter. In medische termen spreekt men dan van splenomegalie.

Splenomegalie kan vele onderliggende aandoeningen als oorzaak hebben (denk bijvoorbeeld aan de ziekte van Gaucher, levercirrose, sikkelcelanemie of een infectieziekte als malaria, TBC etc.). Het komt maar zelden voor dat het gaat om ziektes van de milt zelf (zoals miltcyste en hodgkin of non-hodgkin lymfeklierkanker).

Oorzaak

De meest voorkomende reden van een vergrote milt is de reactie op een ziekte van het bloed, bijvoorbeeld door bacteriën of parasieten veroorzaakt.

Voorbeelden van ziekten van het bloed die een vergrote milt veroorzaken zijn o.a.:

Symptomen

Splenomegalie geeft meestal geen klachten. Als er sprake is van klachten is dit meestal pijn linksboven in de buik, die vaak tijdens de slaap kan opspelen en klagen mensen met klachten over het hebben van een vol gevoel, zelfs als zij maar weinig hebben gegeten (dit ontstaat doordat de vergrote milt tegen de maag drukt), ook kan er sprake zijn van een zwelling net onder de ribbenboog aan de linkerkant van het lichaam.

Aangezien een opgezette milt meestal een reactie is op een onderliggende aandoening, kunnen er wel klachten zijn die zijn te wijten aan die betreffende ziektes.

Behandelingen

Er is geen algemene behandeling van splenomegalie, de behandeling hangt af van wat de onderliggende oorzaak is.

De milt zal vanzelf weer kleiner worden als de onderliggende oorzaak is aangepakt.

Als het echter gaat om een ziekte van de milt zelf zal het in de meeste gevallen nodig zijn om de milt (gedeeltelijk) te verwijderen. Zonder milt is prima te leven. Aangezien er complicaties kunnen optreden bij een verwijdering van de milt wordt er tegenwoordig ook vaak gekozen voor een behandelingsmethode als bestraling.